22روز تاریخی
جنگ 22 روزه نوارغزه از ابعاد مختلف قابل بررسی و تحلیل است. این جنگ ماهیت بسیاری از مسائل مربوط به فلسطین را شفاف‌تر کرد و قبل از همه نشان داد که خوی وحشیگری مقامات تل‌آویو هیچ حد و مرزی ندارد و آنها با نادیده انگاشتن تمامی موازین بین‌المللی و انسانی، نخستین نسل‌کشی قرن بیست و یکم را در نوارغزه به نمایش گذاشتند. اگرچه این منطقه تنها 360 کیلومتر مربع وسعت دارد اما ابعاد جنایتی که صهیونیست‌ها در آن مرتکب شدند، بسیار گسترده است. این رژیم جدیدترین سلاح‌های غیرمتعارف ساخت آمریکا را روی کودکان، زنان و سالخوردگان نوارغزه آزمایش کرد و نهادهای بین‌المللی نظیر شورای امنیت نیز جز همراهی با آن کاری انجام ندادند. در حالی که دبیر کل سازمان ملل در سرزمینهای اشغالی حضور داشت، هواپیماهای رژیم‌صهیونیستی دفتر این سازمان (آنروا) در نوارغزه را هدف قرار دادند و بان‌کی‌مون نیز تنها به ابراز تأسف درباره این اقدام بسنده کرد.
22روز تاریخی
جنگ 22 روزه نوارغزه از ابعاد مختلف قابل بررسی و تحلیل است. این جنگ ماهیت بسیاری از مسائل مربوط به فلسطین را شفاف‌تر کرد و قبل از همه نشان داد که خوی وحشیگری مقامات تل‌آویو هیچ حد و مرزی ندارد و آنها با نادیده انگاشتن تمامی موازین بین‌المللی و انسانی، نخستین نسل‌کشی قرن بیست و یکم را در نوارغزه به نمایش گذاشتند. اگرچه این منطقه تنها 360 کیلومتر مربع وسعت دارد اما ابعاد جنایتی که صهیونیست‌ها در آن مرتکب شدند، بسیار گسترده است. این رژیم جدیدترین سلاح‌های غیرمتعارف ساخت آمریکا را روی کودکان، زنان و سالخوردگان نوارغزه آزمایش کرد و نهادهای بین‌المللی نظیر شورای امنیت نیز جز همراهی با آن کاری انجام ندادند. در حالی که دبیر کل سازمان ملل در سرزمینهای اشغالی حضور داشت، هواپیماهای رژیم‌صهیونیستی دفتر این سازمان (آنروا) در نوارغزه را هدف قرار دادند و بان‌کی‌مون نیز تنها به ابراز تأسف درباره این اقدام بسنده کرد.
در این جنگ، افکار عمومی مردم منطقه خاورمیانه و اقصی نقاط جهان علیه کودک‌کشی رژیم‌صهیونیستی یک صدا واکنش نشان داد اما برخی از مقامات کشورهای عربی نه تنها در قتل‌عام ساکنان غزه سکوت کردند بلکه در عمل صهیونیست‌ها را یاری دادند. واکنش مردم در برخی کشورها از جمله متحدین سابق رژیم صهیونیستی به گونه‌ای بود که صهیونیست‌ها را متحیر کرد. تعداد تظاهرکنندگان در ترکیه، طی روزهای تهاجم رژیم‌صهیونیستی به نوارغزه هر روز بیشتر می‌شد. اقدام رجب طیب اردوغان نخست‌وزیر این کشور در نشست داووس در اعتراض به اظهارات شیمون‌پرز رئیس‌جمهور رژیم‌صهیونیستی نشان داد که سیاستگذاران خارجی ترکیه با افکار عمومی مردم این کشور همگام و همراه هستند.
در برخی از کشورهای آمریکای لاتین، سفرای رژیم‌صهیونیستی اخراج شدند، برخی از کشورهای آفریقایی روابط خود را با این رژیم قطع کردند و درگیری تظاهرکنندگان خشمگین با پلیس، مقابل سفارتخانه‌های این رژیم در کشورهای اروپایی بی‌وقفه ادامه داشت. این سطح از واکنش افکار عمومی به اقدامات رژیم‌صهیونیستی نسبت به گذشته و حتی طی جنگ 33روزه، بی‌سابقه بوده است. به همین دلیل برخی تحلیلگران از اصطلاح «انتفاضه جهانی» استفاده می‌کنند. تلاش صدها سازمان غیردولتی برای محاکمه سران رژیم‌صهیونیستی، از جمله مصادیق مهم این انتفاضه جهانی محسوب می‌شود. بنابراین جنگ 22روزه از یک سو دسته‌بندی بازیگران سیاسی در خاورمیانه- بویژه با ملاک قرار دادن شاخص مشارکت در نشست‌هایی که طی این مدت برگزار شد- را شفاف‌تر کرد و از سوی دیگر جایگاه این رژیم در میان افکار عمومی جهان مشخص شد.
رژیم‌صهیونیستی که نتوانست از نظر نظامی به اهداف خود در نابودی حماس در نوارغزه دست یابد، جنگ را با سازوکار سیاسی خاصی به پایان رساند که هدف آن نابودی سیاسی حماس است. مقامات این رژیم به آتش‌بس با حماس تن ندادند زیرا نگران آن بودند که این مسئله باعث به رسمیت شناخته شدن حماس توسط آنها شود، این در حالی است که پیش‌تر آنها در مصر چنین توافقی را امضاء کرده بودند و آتش‌بس 6 ماهه قبل از جنگ 22 روزه براساس همان توافق بود. تحلیل برخی از مقامات رژیم‌صهیونیستی این بود که اگر آنها با حماس توافقنامه دو جانبه امضاء کنند، نمی‌توانند به افکار عمومی داخل سرزمینهای اشغالی 1948 پاسخ بدهند زیرا امضای چنین توافقنامه‌ای با هدف اصلی جنگ در نوارغزه در تعارض خواهد بود. اگرچه مقامات رژیم‌صهیونیستی، برخلاف جنگ 33 روزه در آغاز جنگ نوارغزه، تمامی اهداف خود را به صراحت اعلام نکردند، اما هدف اصلی آنها نابودی نظامی و سیاسی حماس بود.
واقعیت آن است که، چه مقامات رژیم‌صهیونیستی، شکست سیاسی و نظامی خود را در قبال حماس بپذیرند یا نپذیرند، این جنبش حضور خود را در عرصه سیاسی- نظامی فلسطین تثبیت کرده است و در معادلات آینده فلسطین به هیچ وجه نمی‌توان قدرت این جنبش و گفتمانی که در آن زیست می‌کند، را نادیده گرفت. به تعبیر دیگر گفتمان مقاومت که در جنگ 33 روزه توانسته بود، در یک جنگ نسبتاً طولانی، بر رژیم‌صهیونیستی و حامیان سازشکار منطقه‌ای آن غلبه کند، در جنگ 22 روزه، اولین پیروزی را در داخل سرزمین فلسطین علیه رژیم‌صهیونیستی بدست آورد و به این صورت میان نیروهای مقاومت خارج و داخل سرزمینهای اشغالی رابطه برقرار شد.
با توجه به اینکه رژیم‌صهیونیستی در جنگ نوارغزه به اهداف خود دست نیافت، از واپسین روزهای این جنگ، با همکاری برخی از کشورهای منطقه یک پروژه سیاسی علیه جنبش حماس آغاز شده که گام نخست آن با عدم دعوت از مقامات این جنبش در نشست‌های کویت و شرم‌الشیخ و ابوظبی برداشته شد. در نشست‌های مذکور مقرر شد که کمک‌های بین‌المللی و منطقه‌ای برای بازسازی نوارغزه به تشکیلات خودگردان داده شود تا به این صورت حماس از طریق بازسازی غزه، جایگاه خود را تقویت نکند.
